Նա Եր­կիր Նաի­րին էր նկա­րում։ Եր­կիր, որ 20-րդ դա­րում ա­րյու­նա­քամ­ված և ան­դա­մա­հատ­ված, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, հառ­նել էր և կա­յուն պե­տա­կա­նու­թյուն ստեղ­ծել, թե­կուզ և Խոր­հր­դա­յին կայս­րու­թյան կազ­մում։

Ին­չի՞ կա­րիք ու­նեն Երևանն ու երևան­ցին, նո­րաց­նու՞մ են­քԵրևա­նը, թե՞ կորց­նում քա­ղա­քի դի­մա­գի­ծը: Ար­ձա­կա­գիր ԴԱ­ՎԻԹ ՍԱՄ­ՎԵ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ ճե­պազ­րույ­ցը մեր քա­ղա­քում տի­րող բա­րո­յա­հո­գե­բա­նա­կան մթ­նո­լոր­տի, քա­ղա­քա­շի­նա­կան, հա­սա­րա­կա­կան խն­դիր­նե­րի մա­սին է:

Երևա­նի Կո­մի­տա­սի ան­վան պե­տա­կան կոն­սեր­վա­տո­րիա­յում դժ­գո­հու­թյուն­նե­րի ա­լիք է սկս­վել: Հիմ­նա­կան պատ­ճա­ռը բու­հի դա­սա­խոս­նե­րին սպա­սող մր­ցույթն է: «Մինչև հի­մա նման բան չի ե­ղել կոն­սեր­վա­տո­րիա­յում, ին­չու՞ է հի­մա ար­վում, ո՞վ է մեզ քն­նե­լու» հար­ցերն ա­ռայժմ ա­վե­լի շատ կու­լի­սա­յին են: Դժ­գո­հու­թյու­նը կհա­սու­նա­նա, թե կմա­րի, պարզ կլի­նի ա­ռա­ջի­կա­յում: Թե­մա­յի շուրջ զրու­ցել ենք Երևա­նի Կո­մի­տա­սի ան­վան պե­տա­կան կոն­սեր­վա­տո­րիա­յի ռեկ­տոր ՍՈ­ՆԱ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱ­ՆԻ հետ:

Հայ կոմպոզիտորական արվեստի 11-րդ փառատոնի շրջանակում ունկնդրին ներկայացվեցին Ալեքսանդր Հարությունյանի սիմֆոնիկ ստեղծագործությունները՝ Սիմֆոնիետը լարային նվագախմբի համար, Ջութակի և լարային նվագախմբի համար գրված կոնցերտը՝ «Հայաստան» (մենակատար՝ Ռոման Սիմովիչ), Շեփորի կոնցերտը (մենակատար՝ Հայկ Գուրգենյան) և Տոնական նախերգանքը։

Այսօր մեծանուն կինոբեմադրիչ, ՀՀ ժողովրդական արտիստ Արտավազդ Փելեշյանի ծննդյան օրն է: Նրան բնութագրել են իբրև կինոպոեմի վարպետի, կինոգեղագետի, Սերգեյ Փարաջանովը նրան անվանել է բացառիկ հանճար:

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կի­ցը գե­ղան­կա­րիչ ԿԱՄ­ՍԱՐՆ է (ԿԱ­ՄՈ ՍԱ­ՀԱ­ԿՅԱՆ): Զրույ­ցի ա­ռանց­քում նկար­չի ար­վես­տա­նոցն է, դր­սի ու ներ­սի աշ­խար­հը, ար­վես­տի ուժն ու մեզ շր­ջա­պա­տող աշ­խար­հը:

2009-ին իմ «Օ­թյա­կում» հյու­րըն­կա­լե­ցի ճա­նաչ­ված դե­րա­սան, ռե­ժի­սոր, մեծ հայ­րե­նա­սեր և սկզ­բուն­քա­յին քա­ղա­քա­ցի ԵՐ­ՎԱՆԴ ՄԱ­ՆԱ­ՐՅԱ­ՆԻՆ։ Այ­սօր՝ տա­րի­նե­րի հեռ­վից, ըն­թեր­ցո­ղին եմ ներ­կա­յաց­նում այդ զրույ­ցը։

1867-ին 18-ա­մյա մի խո­հուն պա­տա­նի իր ծնն­դա­վայր Կ. Պոլ­սից ճա­նա­պարհ ըն­կավ ու­ղիղ դե­պի «աշ­խար­հի մայ­րա­քա­ղաք» Փա­րիզ։

«Ի­րա­տե­սը» շա­րու­նա­կում է զրույ­ցը գրող, գրա­կա­նա­գետ ՆՈ­ՐԱՅՐ Ա­ԴԱ­ԼՅԱ­ՆԻ հետ:

Ար­թուր Գալս­տյա­նի «Ով է նա» եր­գը հայտ­նի էր դեռևս 90-ա­կան­նե­րից: Այ­սօր էլ շա­տե­րը հի­շում են եր­գը, թեև այն վա­ղուց չի շր­ջա­նառ­վում: 90-ա­կան­նե­րի հի­թը այ­սօր դար­ձել է խնդ­րո ա­ռար­կա: Այս պատ­մու­թյու­նը սկս­վել է նա­խորդ տար­վա գար­նա­նը, երբ Գևորգ Մար­տի­րո­սյա­նը զան­գա­հա­րել է Ար­թուր Գալս­տյա­նին, ներ­կա­յա­ցել է որ­պես եր­գիչ, ցան­կու­թյուն է հայտ­նել կա­տա­րե­լու նրա եր­գե­րից մե­կը, և ստա­ցել բա­նա­վոր հա­մա­ձայ­նու­թյուն: